Επινιανά, Αύγουστος, Κορωνοϊός, ο φόβος, οι απαγορεύσεις συγκεντρώσεων, εκδηλώσεων κι η αποφυγή συνωστισμού, συνέβαλαν να ζήσουμε ένα ξεχωριστό καλοκαίρι! Τολμώ να εκτιμήσω ότι φέτος το Δεκαπενταύγουστο, το χωριό μας είχε τον περισσότερο κόσμο, για την τελευταία πενταετία, με τις μακράν λιγότερες εκδηλώσεις. Οι αλλοτινές υπερβολικές χαιρετούρες, αγκαλίτσες και σταυροφιλήματα σε μεγάλο περιορισμό και αμηχανία για τους τολμηρούς, οι πρεσβύτεροι απόντες από τα καφενεία και χειροφιλήματα μόνο με τα μάτια και… τους αγκώνες!

Το Δ.Σ. του Συλλόγου ομόφωνα, αποφάσισε να μην διοργανώσει καμμία εκδήλωση με μεγάλο συνωστισμό, εκτός από την ετήσια γενική συνέλευση, τις αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέου ΔΣ, το θερινό σινεμά στην πλατεία και την συμμετοχή μας στο 2ο Αγραφιώτικο τουρνουά ποδοσφαίρου, εφαρμόζοντας τις προβλεπόμενες υποδείξεις, από την Πολιτική Προστασία, προφύλαξης κατά της μετάδοσης του κορωνολεβέντη!

Οι μεμονωμένες πεζοπορίες και εξορμήσεις στα μονοπάτια των βουνών μας και τις παραλίες των ποταμιών μας, έγιναν κανονικά από πολλές και διαφορετικές παρέες επισκεπτών, στα πιο φημισμένα μέρη μας. Έτσι κι εμείς, μια παρέα από δεκαεφτά άτομα, ξεκινήσαμε στις 14 Αυγούστου να περπατήσουμε μια από τις κλασσικές Πιγγιανίτικές διαδρομές Επινιανά-Άπατη-Πάντα βρέχει-Επινιανά, δηλαδή Επινιανά-Δροσέλα-Έλατος-Εικόνισμα (μονοπάτι, μία ώρα) Εικόνισμα-Ανηφόρα-γεφύρι Μπάρτσου (μονοπάτι, μία ώρα) Γεφύρι Μπάρτσου-Φτεριώτης- Άπατη (ολοπόταμα, μιάμιση ώρα) και επιστροφή από τον Αγραφιώτη μέσω του φαραγγιού της Όσκλιανης και το Πιγγιανίτικο παντα βρέχει στην Τρύπα μέχρι του Βερδιλίγκου. Άπατη-γεφύρι Μπάρτσου (ολοπόταμα, μιάμιση ώρα) Γεφύρι Μπάρτσου-Αγραφιώτης-Πάντα βρέχει (ολοπόταμα, μιάμιση ώρα) Πάντα βρέχει-Βερδιλίγκου (μονοπάτι, σαράντα λεπτά). Στου Βερδιλίγκου λίγο πριν την διασταύρωση για τα Άγραφα στον κεντρικο δρόμο μας περίμεναν αγροτικά για την παραδοσιακή καροτσάδα… φέτος βέβαια, η καροτσάδα ήταν αξέχαστη, διότι μας έπιασε τέτοια βροχή, που μας περόνιασε μέχρι τα κόκκαλα για να φτάσουμε στο χωριό! Δυστυχώς το μονοπάτι σε μεγάλη απόσταση πριν την έξοδό του, στην διασταύρωση με τα Άγραφα, είναι κατεστραμμένο ακόμα, από μπάζα τις διάνοιξης του κεντρικού δρόμου. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πώς ο κάθε Χειμώνας δημιουργεί πάντα νέες διαδρομές, μέσα στα ποτάμια τόσο διαφορετικές, που κάθε καλοκαίρι οι διαδρομές δεν είναι ποτέ η ίδιες με τις προηγούμενες!

Φεύγοντας από την Άπατη σε κοντινή απόσταση, στην δεξιά όχθη, κατεβαίνει ένα μικρό ρέμα με καταρράκτες, μέσα στα πλατάνια, που δημιουργεί λιμνούλες, στην θέση Ασφάκα στον παλιό νερόμυλο του Σκλαπάνη. Είναι ιδανικό μέρος για κολατσιό, ξεκούραση με καταγάργαρο παγωμένο πόσιμο νερό! Στο πέτρινο γεφύρι του Μπάρτσου στην σμίξη του Φτεριώτη με τον Αγραφιώτη είναι μια στάση για φωτογραφίες, στα δεξιά του βρίσκονται τα χαλάσματα του Δημοτικού Σχολείου της ανηφόρας και στα αριστερά τα απομεινάρια από τον παλιό νερόμυλο του Γαντζούδη με τα ερείπια της νεροτριβιάς, της καταπονημένης μυλόπετρας και το αυλάκι της νερομάστευσης λαξευμένο στον βράχο.

Πιγγιιανίτικο Πάντα βρέχει

Όλος ο Αγραφιώτης μέχρι το Πάντα βρέχει, προσφέρεται για μπάνιο σε πολλά σημεία με εξαιρετικούς πούντους. Το Πάντα βρέχει φέτος ήταν φανταστικό, το ποτάμι ξεσφήνωσε και τους τελευταίους κορμούς των δέντρων, που είχε σφηνώσει στα βράχια η κακοκαιρία του 2015 και μετακίνησε στην άκρη τους μεγάλους βράχους από πωρόλιθο, που πριν πολλά χρόνια δεν άντεξαν το βάρος και αποκολλήθηκαν από το βουνό, δημιουργώντας έναν μεγάλο πούντο με καθαρή άμμο στον πάτο, σκέτη πρόκληση για τους μακροβουτάδες! Το Πάντα βρέχει είναι πάντα απόλαυση, με σχετικά εύκολη πρόσβαση για επίσκεψη, η Άπατη και γενικότερα το φαράγγι του Φτεριώτη, είναι εμπειρία ζωής, κάθε φορά είναι ένα διαφορετικό και μοναδικό πέρασμα, όμως, είναι πάρα πολύ επικίνδυνο φαράγγι, άκρως απαγορευτικό όταν ο καιρός είναι συννεφιασμένος και βρέχει!!! Το πέρασμα στην Άπατη είναι απόκρημνα στενό, θυμίζει μια ατέλειωτη παρθένα δαιδαλώδης σπηλιά, με πανύψηλα και καταγάλανα ψήγματα ουρανού, ψυχρότατα ρεύματα αέρα και καταπαγωμένα καθάρια κελαρυστά νερά, πρέπει να ξεπερνάει τα εξακόσια μέτρα σε μήκος και σε πολλά σημεία τα πεντακόσια σε ύψος!

Είναι τόσο υπέροχα μοναδική και απόκρυμνη η Άπατη, όσο υπέροχες και μοναδικές είναι κι οι οροσειρές της Φτέρης, ο Καλόγηρος – η Λιάκουρα – η Πρατίνα και η Κρούνα, που κάθε Χειμώνα στέλνουν τα ορμητικά νερά τους, τώρα και χιλιάδες χρόνια πριν, για να την σμιλέψουν και να την κάνουν Άπατη… Αυτό που χρειάζεται κάποιος για να την…. πατήσει, είναι καλή διάθεση, υπομονή, καλό καιρό, σορτσάκι ή μαγιώ, κολατσιό, κατάλληλα παπούτσια για χρήση, πέτρα στην πέτρα περπατώ και μέσα στα νερά τσαλαβουτώ και…..να έρθει Επαινιανά!!!

Τέλος μια μικρή γεύση από Άπατη & Παντα βρέχει μπορείτε να δείτε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του Συλλόγου μας. Θα το βρείτε πατώντας στην αρχή κάθε σελίδας, στη δεξία στήλη ή πατώντας εδώ 🙂

Στιγμιότυπα πεζοπορίας